138856 (Праваслаўная царква на Століншчыне ў 1920–1930-я гг.), страница 3

Давыд-Гарадок

На тэрыторыі прыхода мелася тры царквы ў Давыд-Гарадку: адна мураваная і дзве драўляныя. У вёсках Хорск, Харомск, Туры знаходзіліся капліцы. На тэрыторыі прыхода працавала 5 школ. Настаяцелем галоўнага прыхадскога храма ў Давыд-Гарадку быў протаіерэй Аляксандр Бялаеў. Вікарыем з 1926 г. працаваў Яўген Мірановіч. Дыяканам з 1918 г. працаваў Якаў Танканог. Дзмітрый Ласіцкі з 1919 г. працаваў псаломшчыкам. У прыходзе існавалі два хоры. У прыходзе існаваў “Кружок ревнителей православия” у які ўваходзіла каля 100 чалавек. У прыходзе пражывала каля 1050 праваслаўных.

Дубянец.

На тэрыторыі прыхода існавалі два храмы. Галоўная царква знаходзіцца ў вёсцы Дубянец. Філіяльная царква знаходзіцца ў вёсцы Беражное. На тэрыторыі прыхода працавалі чатыры школы. У іх навучалася 590 вучняў. Настаяцелем прыхода з 1925 года з’яўляўся Шпакоўскі Іван. Псаломшчыкам з 1930 года працаваў Феадосій Багатка. Пры царкве існаваў хор (15 чалавек). Да прыхода адносіліся вёскі Дубянец, Беражное, Бор-Дубянец, Магільнае, Ястрабель, Красны Бор і хутар Заліпнікі. У 1934 г. на тэрыторыі прыхода пражывала 3457 праваслаўных.

Лядзец.

Галоўны прыхадскі храм знаходзіўся ў в. Лядзец і быў пабудаваны ў гонар Вялікамучаніка Георгія. У 1928 – 1929 гг. царква была адрамантавана. На тэрыторыі прыхода была капліца ў вёсцы Угалец. Настаяцелем храма з 1927 г. быў Грыгорый Коршун. Ён скончыў Віленскую духоўную семінарыю і ў 1923 г. быў пасвячоны ў святары. Псаломшчыкам працаваў Грыгорый Самародскі, які ў 1931 г. скончыў Віленскае духоўнае вучылішча. Да прыхода належылі вёскі Лядзец, Угалец, Вялікія і Малыя Арлы. На тэрыторыі прыхода працавала 5 школ. Прыход налічваў 4477 вернікаў.

Плотніца.

Да прыхода адносіліся вёскі Плотніца, Беражцы, Асаўцы, Гальцы, Сіціцк, Варсынь, Асавая. Галоўная прыхадская Свята-Пакроўская царква знаходзілася ў Плотніцы. У 1934 г. царква была адрамантавана. У Беражцах існавала філіяльная царква. У Сіціцку і Гальцах былі капліцы. З 1921 г. настаяцелем прыхода быў Георгій Кебец, які скончыў Віленскую духоўную семінарыю. Псальмістам з 1920 г. служыў Міхаіл Аналовіч. З 1933 г. дыяканам у Плотніцы служыў Георгій Юрашкевіч. У прыходзе дзейнічала 6 школ, у якіх у 1934 г. навучалася 876 вучняў. На тэрыторыі прыхода існавала рымска-каталіцкая парафія і касцёл у в. Асавая. Колькасць праваслаўных вернікаў у 1934 г. складала 5700 чалавек.

Рубель.

Да прыхода адносіліся вёскі рубель і Хотамель. У Рублі знаходзілася галоўная Свята-Міхайлаўская прыхадская царква. У вёсцы Хотамель была капліца Уздзвіжання Св. Крыжа. Настаяцелем прыхода быў Аляксандр Зазіркоўскі. У 1926 г. ён скончыў Віленскую духоўную семінарыю. Псаломшчыкам з 1924 г. працаваў Мікалай Пыжэвін. На тэрыторыі прыхода дзейнічалі 2 школы, у якіх у 1934 г. навучалася 700 вучняў. Колькасць вернікаў у 1934 г. склала 3876 чалавек.

Стахава.

Дадзены прыход складаўся толькі з адной вёскі Стахава. Галоўная прыхадская Свята-Пакроўская царква была пабудавана ў 1887 г. Настаяцелем прыхода з 1927 г. быў Уладзімір Верыноўскі, які ў 1913 г. скончыў Мінскую духоўную семінарыю. З 1913 г. псаломшчыкам у Стахаве працаваў Сцяпан Крычэўскі. На тэрыторыі прыхода дзейнічала адна школа, у якой у 1934 г. навучалася 400 вучняў. На тэрыторыі прыхода пражывала 2400 праваслаўных.

Заключэнне

На аснове прыведзеных фактаў, дакументаў і статыстыкі можна зрабіць вынік, што рэлігійнае жыццё на тэрыторыі Столінскага павета ў 1920 – 1930-я гг. было даволі бурным. Становішча праваслаўных на тэрыторыі павета, за выключэннем некаторых выпадкаў, было станоўчым. Як мы бачым адміністрацыйная структура і сетка праваслаўных цэркваў на тэрыторыі Століншчыны ў гэты перыяд павялічылася. Будаваліся новыя цэрквы і праводзіўся рамонт існуючых храмаў. Праваслаўная царква мела доступ да школьнай адукацыі. Ва ўсіх школах праваслаўныя святары выкладалі Закон Божы. Нягледзячы на спробы польскай адміністрацыі пашырыць польскую мову і ўвесці яе ў царкоўныя богаслужэнні праваслаўнае духавенства працягвала служыць богаслужэнні згодна з векавымі ўсходнеславянскімі традыцыямі. Многія праваслаўныя святары нягледзячы на “рускасць” Праваслаўнай царквы ішлі на супрацоўніцтва з польскай адміністрацыяй. Але гэтае супрацоўніцтва характарызавалася ў асноўным вырашэннем усялякіх бытавых праблем.

Міжканфесіянальных канфліктаў на тэрыторыі павета не было. А тыя канфлікты, што адбываліся, насілі даволі вузкі характар і мелі тыпічную гаспадарча-эканамічную афарбоўку, што з’яўляецца характэрным для любога грамадства.

Што тычыцца пытання аб экспансіі каталіцызму на тэрыторыі павета, то можна сказаць, што каталіцкі касцёл, як дзяржаўная рэлігія ІІ Рэчы Паспалітай, меў такіж статус і на тэрыторыі павета. Але па прычыне свайго невялікага пашырэння, ён не змог карэнным чынам паўплываць на рэлігійную сітуацыю ў павеце. У гэты перыяд назіралася спроба пашырэння пракаталіцкіх настрояў шляхам адраджэння уніяцтва. Праваслаўная царква ў параўнанні з царскім перыядам страціла свой уплыў у дзяржаўных органах, але яе ўплыў на насельніцтва не зменшыўся. Нават хуткае пашырэнне сярод праваслаўнага насельніцтва пратэстантызму не змагло паўплываць на традыцыйную рэлігійную абстаноўку ў павеце.

Можна зрабіць выснову што рэлігійная свабода ў гэты перыяд была. Аб гэтым сведчыць нават той факт, што нават некаторыя новыя пратэстанцкія абшчыны ў гэты перыяд змаглі абзавесціся сваімі храмамі. А перашкоды, што існавалі, былі нічым у параўнанні з тым, што давялося перанесці хрысціянам у наступныя дзесяцігоддзі.

Спіс выкарыстаных крыніц

1.ДАБВ. Ф. 2003. Воп. 1. Спр. 763.

2. ДАБВ. Ф. 2003. Воп. 1. Спр. 680.

3.ДАБВ. Ф. 2003. Воп. 1. Спр. 682.

4.ДАБВ. Ф. 2003. Воп. 1. Спр. 733.

5.ДАБВ. Ф. 2003. Воп. 1.. Спр. 834.

6.ДАБВ. Ф. 2003. Воп. 1. Спр. 885.

7.ДАБВ. Ф. 2003. Воп. 1. Спр. 2926.

8.ДАБВ. Ф. 2003. Воп. 2. Спр. 954.

9.ДАБВ. Ф. 2003. Воп. 2. Спр. 955

10. ДАБВ. Ф. 2003. Воп. 2. Спр. 1199.

11.ДАБВ. Ф. 2003. Воп. 2. Спр. 1200.

12.ДАБВ. Ф. 2003. Воп. 2. Спр. 1201.

13.ДАБВ. Ф. 2059. Воп. 1. Спр. 2926..

14. ДАБВ. Ф. 2059. Воп. 1. Спр. 3089.

15. Памяць: Гісторыка-дакументальная хроніка Столінскага раёна. – Мн.: БЕЛТА, 2003.

16. Рэлігія і царква на Беларусі: Энц. даведнік: рэд. Пашкоў Г. П.і інш. – Мн.: БелЭнц., 2001.

17. Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т./ Беларуская энцыклапедыя. - Мн.: Бел. энц. імя П. Броўкі, 1993 – 1998.

18. Jakimowicz R. Dawidgródek. Pińsk. 1939.

19. Mike Korżeniewicz. Chcialem żyć.-Canada.2002.

Дадаткі

Дадатак №1.

(—) – данныя невядомыя ці такой групы насельніцтва не пражывала на тэрыторыі павета.

(ДАБВ. Ф. 2059. Воп. 1. Спр. 2926.; ДАБВ. Ф. 2059. Воп. 1. Спр. 3089.)